Museumweekend in Museum Het Bolwerk

Nieuwe kleren van de keizer? Napoleon, zijn werk in Zeeuws-Vlaanderen en zijn vrouwen'. Tentoonstelling en activiteiten in Museum Het Bolwerk te IJzendijke

Tijdens het Museumweekend is op 2 en 3 april 2011 in Museum Het Bolwerk te IJzendijke de tentoonstelling `Nieuwe kleren van de keizer. Napoleon, zijn werk in Zeeuws-Vlaanderen en zijn vrouwen' te bezichtigen. De tentoonstelling is gewijd aan het werk van Napoleon in onze streek en aan enkele vrouwen die een belangrijke rol in zijn leven hebben gespeeld. In het kader van de tentoonstelling worden bovendien twee lezingen en aansluitend een receptie gehouden. De toegang is gratis.

Napoleon heeft verscheidene keren onze streek bezocht. Zijn aandacht ging onder andere uit naar de modernisering van militaire versterkingen voor leger en vloot en het verbeteren van land- en waterverbindingen. Deze aspecten staan centraal in het eerste deel van de tentoonstelling `Nieuwe kleren van de keizer?'. Ook wordt ingegaan op Napoleons gigantische plan om Terneuzen uit te bouwen tot een van de grootste oorlogshavens van zijn rijk. Wat kwam ervan terecht? Het tweede deel van de tentoonstelling besteedt aandacht aan de belangrijkste vrouwen in Napoleons leven: zijn Corsicaanse moeder Letitia, zijn echtgenotes Joséphine de Beauharnais en Marie Louise van Oostenrijk en zijn Poolse maîtresse Marie Waleska (die hem stapelverliefd en hoogzwanger volgde naar Wenen en Parijs).

Lezing door de heer Ruud van der Berg, `Napoleon en zijn vrouwen'
Op zaterdag 2 en zondag 3 april, steeds vanaf 15.00 uur, kunt u een boeiende lezing bijwonen over de vrouwen van de Franse keizer. Napoleon had over vrouwen nogal zakelijke opvattingen. Over zijn echtgenote Joséphine de Beauharnais zei hij eens: "Zij maakt zich veel meer zorgen dan nodig is. Ze is altijd bang dat ik in ernst verliefd op andere vrouwen zal worden. Ze weet blijkbaar niet dat de liefde niet iets voor mij is. Ik ben er werkelijk de man niet naar om me zo uitsluitend met één ding bezig te houden." Dit en nog meer aardige en eigenaardige verhalen komen aan bod in de lezing, die gehouden wordt door de heer Van der Berg.


Website: www.museumhetbolwerk.eu

Countess Marie Walewska

Maria met Napoleon Bonaparte for the first time in 1806. According to Maria's own memoirs, she spoke briefly with the French emperor, but the meeting was inconclusive. However, Napoleon remembered her for her extraordinary beauty and requested to see her in Warsaw/

They met again at a ball hosted by count Stanislaw Potocki in his Warsaw residence. Although Maria was initially reluctant to become Napoleon's mistress, she was convinced to do so by marshal Géraud Duroc and a number of Polish aristocrats, who hoped that she could influence the emperor to support Poland in its struggle to regain independence from Prussia, Austro-Hungarian Empire and Russian Tzarat. In her memoirs, Maria maintained that she forced herself to get involved with Napoleon for purely patriotic reasons:
“The sacrifice was complete. It was all about harvesting fruit now, achieving this one single equivalence [convincing Napoleon to support Polish independence movement], which could excuse my wystepna position. This was the thought that possessed me. Ruling over my will it did not allow me to fall under the weight of my bad consciousness and sadness.”

The affair was initially kept secret, even though unofficially it was one of the most widely commented news in Warsaw's higher circles. Walewska visited Napoleon, residing in the capital's Royal Castle, only at nights and would secretly leave the building each morning. The relationship progressed when Napoleon moved to his field headquarters in Finckenstein Palace in East Prussia (now Kamieniec Suski, Poland): Maria followed him there and they moved into neighouring apartments. As Maria was extraordinarily pious for her times, they still maintained apparent secrecy: she refused to leave the part of the building in which they lived, fearing being seen by officers surrounding Napoleon, many of whom were her acquaintances or relatives.

In 1809 Maria followed Napoleon during his journey to Vienna, where she lived in a house near Schönbrunn Palace, Napoleon's residence. During the sejour in Vienna she fell pregnant and returned to Walewice in order to give birth to her second son, Alexandre Joseph. Although Alexandre was unquestionably a product of Maria's affair with Bonaparte, he was legalised by the old count Athenasius and thus bore the name of the counts of Colonna-Walewski.

In 1810 Napoleon returned to Paris, where he was soon joined by Maria. She settled in a palatial residence in the Rue de Montmorency and was given a large rent of 120 000 francs and a permission to enter all of the imperial museums, but her previous relationship with Napoleon ended. Bonaparte planned to divorce Josephine and instead marry Marie Louise, Duchess of Parma and maintaining an affair with another woman seemed inappropriate. Her and her son's future were nevertheless ascertained by the grant of large land estates in the Kingdom of Naples.
In 1812 Maria divorced count Colonna-Walewski. To facilitate it, her brother, Benedykt Jozef, admitted to forcing the marriage upon her. It remains unclear whether this was the truth, as in her memoirs Maria stated that her mother influenced her choice to marry Athenasius, possibly due to an illegitimate pregnancy. As a settlement, she and her oldest son received half of count Walewski's estates, which even though heavily indebted, represented a large wealth.

In 1816 Maria married her long-term admirer and lover, Philippe Antoine d'Ornano, count d'Ornano. They settled in Liege, as d'Ornano did not want to return to Paris due to his pro-Napoleonic allegiances. In 1817 Maria gave birth to count d'Ornano's son, Rudolph Augustus, and she died shortly afterwards due to a prolonged kidney illness. Before her death, she completed her memoirs, which were addressed to her husband. Upon request from her Polish relatives her body was exhumed from the Père Lachaise graveyard in Paris and moved to her family crypt in Kiernozia.

http://en.wikipedia.org/wiki/Countess_Marie_Walewska

Juwelen

Napoleon Bonaparte (1769-1821) had een enorme liefde voor juwelen. Onder zijn bewind bloeide de decoratieve kunst in Parijs weer op en grote juweelhuizen – zoals hofjuwelier Nitot, de stichter van het latere huis Chaumet - kenden een glorietijd. Ondanks het kleine postuur van de Corsicaanse generaal, was hij een militair genie met een angstaanjagend ego. Zijn hervormingen druisten in tegen de idealen en de soberheid van de Franse Revolutie (1789) en een rijke juwelentraditie vond tijdens zijn bewind dan ook snel ingang.

http://blog.seniorennet.be/

Soldatenbrief, 1813

Vanaf 1795 tot 1814 was het gebied dat later Limburg zou gaan heten, bij Frankrijk ingelijfd. Het noorden hiervan maakte deel uit van het Departement van de Roer, het zuiden van het Departement van de Nedermaas. In 1798 werd in Frankrijk de Dienstplichtwet ingevoerd en ook de jongens uit onze streek werden verplicht dienst te nemen bij het Franse leger. Een van hen, Matthias Banens, schreef deze enigszins onbeholpen brief in de winter van 1813, vlak voor zijn vertrek naar Rusland, vanuit de Ecole Militaire in Parijs aan zijn oom en tante in Maastricht. Het briefhoofd in kleur stelt een soldaat van de keizerlijke garde voor. Daarnaast in medaillon de portretten van keizer Napoleon Bonaparte en zijn echtgenote Joséphine de Beauharnais.