HORTENSE de BEAUHARNAIS

DAUGHTER OF AN EMPRESS
QUEEN OF HOLLAND
MOTHER OF AN EMPEROR

donderdag 27 mei 2010

Slot Arenenberg

Am Rande der Schweiz, mit Blick auf den Bodensee und das nahe Deutschland, liegt der Arenenberg mit seinem Schloss und dem berühmten Park. Ohne Hintergrundwissen ist dieser Schlosspark nur einer unter vielen. Macht man sich aber erst einmal mit der Geschichte vertraut, so eröffnen sich der Fantasie ungeahnte Welten aus längst vergangenen Zeiten.

Die Wege im Park finden in Untersee und Insel Reichenau ihre spielerische Fortsetzung. Bilder: Napoleonmuseum Thurgau (1,4), Alice Grosjean (2,3)Hortense de Beauharnais, Exkönigin von Holland und Mutter von Louis Napoleon, erwarb 1817 das Gut. Sie war eine Gartenliebhaberin und liess auf dem Arenenberg einen kaiserlichen Landschaftspark errichten, in dem später auch Louis Napoleon, ihr Sohn und letzter Kaiser Frankreichs, gespielt und gross geworden ist. Entstanden nach englischem Vorbild und mit französischem Geschmack der Königin, sollte sich der Park in die Natur eingliedern, die Landschaft um sich herum aufnehmen und in sich wiedergeben.
"Der Park ist wie ein Bilderbuch", sagt Dominik Gügel, Direktor des Napoleonmuseums auf dem Arenenberg. Schaut man beim zweiten Mal genauer hin, so versteht man, was er meint: Ein Weg schlingt sich in Serpentinen den Hügel hinauf, die Kurven werden im See und auf der gegenüber liegenden Insel Reichenau imaginär fortgesetzt, sie fügen sich perfekt in die Landschaft ein. Hier fuhren einst die Kutschen der kaiserlichen Besucher durch die Rebberge zum Schloss hinauf.

Schaut man einen anderen Weg hinunter, der früher eine mit Pappeln besetzte Allee war, so richtet sich der Blick genau gen Paris, ein anderes Detail, welches den Kaiser früher von der Ferne träumen liess. "Es sind viele Spielchen versteckt in diesem Park und noch lange nicht alle davon sind uns heute bekannt", meint Gügel.

So stehe im Park eine Brücke, welche Napoleon III sogar eigenhändig erbaut haben soll. Dass sich der Park heute wieder fast in seiner ursprünglichen Form befindet, so wie er von Hortense und Louis Napoleon gebaut wurde, ist der Stiftung Napoleon III zu verdanken. Da die Rekonstruierung des Parks vom Kanton nicht finanziert werden konnte, übernahm sie 2004 das Projekt, an dem noch immer gearbeitet wird.
Unter den Bäumen im Park befindet sich eine kleine Grotte, wo Hortense gesessen und ihrer Freundin Amalie Zephyrine, Fürstin von Hohenzollern-Sigmaringen, Briefe geschrieben haben soll. Kennt man diese kleinen, aber feinen Geschichtchen, so fällt es einem sofort leicht, sich in diese vergangenen Zeiten zu denken, als die Leute noch Briefe mit Tinte schrieben und Frauen in weiten Kleidern, mit Fächern und Sonnenschirmchen durch Pärke spazierten.

Ein ehemaliger Eiskeller hilft der Fantasie ebenso auf die Sprünge wie eine etwas erhöhte Plattform, von welcher aus Musiker vermutlich die Gäste unterhielten. Wenn man sich dann noch vorstellt, wie sich die adlige Prominenz des 18. Jahrhunderts auf einem der zahlreichen Gartenfeste im Park vergnügte, die Mädchen um den Springbrunnen zu Musik tanzten und den Gästen Wein in edlen Gläsern serviert wurde, so erwacht noch in jedem der Romantiker. Denn haben wir nicht alle einmal von Prinzen, Prinzessinnen, Kutschen und Schlössern geräumt?
 

woensdag 12 mei 2010

Het Koninklijk Paleis op de Dam


‘Het Paleis van de Inquisitie’
(Hortense in haar mémoires)
Toen koning Lodewijk Napoleon besloot om van Amsterdam de hoofdstad van het land te maken, verkoos hij het oude Stadhuis op de Dam - dat bekend stond als het Achtste Wereldwonder - als zijn Koninklijk Paleis.
Meteen klonk van alle kanten een krachtig advies: ‘Niet doen, Majesteit!’
Een raadgever vatte de bezwaren samen: ‘Het stadhuis bezit alle nadelen en geen enkel voordeel dat essentieel is voor het paleis van een soeverein. Koude, vochtige, zeer grote en droefgeestige kamers zonder enig gemak en gerief. ‘
Maar Lodewijk Napoleon was een eigenwijs man en zette zijn zin door. Onder leiding van de Franse architect Thibaut vond de kostbare verbouwing en herinrichting plaats. Nieuwe gordijnen, dure meubels en bedden, kroonluchters, spiegels en tapijten werden naar binnen gedragen. Aan de Damzijde moest een verguld smeedijzeren balkon komen, zodat de koning vandaar de huldebetuigingen van zijn onderdanen in ontvangst kon nemen. De voormalige Vierschaar waarin eeuwenlang doodvonnissen waren uitgesproken, deed dienst als koninklijk hofkapel.

In april 1810 arriveerde koningin Hortense met de kleine kroonprins in het nieuwe paleis. Ze vergeleek het meteen met het paleis van de inquisitie: ‘Mijn appartement keek uit op een kerk,‘ schreef ze in haar mémoires, ‘de atmosfeer was er vreselijk en als je de ramen openzette, kwam er uit de gracht (Nieuwe Zijds Voorburgwal T.C.) alleen maar een putlucht en een walm van zwavel naar binnen. (..) Men kon zich geen triester woonoord voorstellen.’

De koning en koningin die in onmin leefden, spraken geen woord tegen elkaar. Hoewel er een nieuwe, mooie pianoforte stond verging Hortense zelfs de lust tot zingen en componeren: ‘Na het eten liet de koning zijn vingers over de openstaande Pianowandelen. Hij trok zijn zoon op schoot, knuffelde hem, nam hem mee op het balkon dat op het plein uitkeek. Als het volk hen zag, klonk er gejuich. (..) Ik zat op een stoel maar te kijken naar wat zich in de kamer afspeelde, zonder een woord uit te brengen.’

De koningin bracht haar dagen door met het lezen van Engelse horror romans. Op een dag liet Lodewijk Napoleon in de schitterende Burgerhal La Vestale opvoeren, van de Italiaanse componist Gaspare Spontini. Het was het favoriete lyrische theaterstuk van Hortenses moeder, dat aan keizerin Joséphine was opgedragen. De koningin kon haar tranen niet inhouden toen de getergde Julia in de eerste acte haar verlangen naar haar geliefde bezong. Verstikt door heimwee naar Frankrijk, gekweld door haar bizarre echtgenoot, ondermijnd door haar zwakke gezondheid vluchtte Hortense in de zomer naar Paleis Het Loo. Daar voelde ze zich nauwelijks beter en ze reisde verder naar Plombières om er te kuren.

Ze zou nooit meer in Holland terugkeren.

Thera Coppens

dinsdag 11 mei 2010

Hydrangeas


Hydrangeas are called hortensias in French, and I often read that they were so named by Empress Joséphine in honor of her daugher Hortense de Beauharnais, Queen of the Netherlands. Joséphine was indeed a passionate botanist and cultivated hydrangeas in her gardens of Malmaison.

But the Hortense connection, romantic as it sounds, is in doubt. Hydrangeas were discovered in China by the French physician and naturalist Philibert Commerson. He introduced them to the King’s Garden at l’Ile Maurice (Mauritius) in 1768 under the name Hortensia opuliodes, and did not reach continental France until years later. Hortense de Beauharnais was born in 1783…

zaterdag 8 mei 2010

Paleis op de Meir

De opening van het Paleis op de Meir in Antwerpen heeft zaterdag voor een ware overrompeling gezorgd. Naar schatting 3.000 bezoekers hadden er op de piekmomenten wachttijden tot twee uren voor over om het gerenoveerde gebouw te bezichtigen.

zaterdag 8 mei 2010
Het Paleis is meer dan 250 jaar oud en was ooit nog eigendom van Napoleon, Willem I der Nederlanden en het Belgische koningshuis. Intensief gebruik en periodes van leegstand lieten echter hun sporen na en daarom sloot het gebouw eind vorige eeuw zijn gehavende deuren voor een grondige restauratie.

Na de nodige face-lifts gooit het Paleis dit weekend opnieuw zijn deuren open. Het heeft enkele opmerkelijke zalen en vertrekken zoals de appartementen van Napoleon, de Spiegelzaal van Leopold II en het Hollands salon van Willem I.

Ook zondag kunnen de salons nog bezocht worden, maar vroeg genoeg komen én geduld oefenen zijn de boodschap. Na het openingsweekend zijn de salons enkel te bezoeken na reservatie en onder begeleiding van een gids. (belga/mvdb)

Meer info: www.paleisopdemeir.be

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails

Mode

Mode

Mode

Totaal aantal pageviews