Na een heel gewone opvoeding werd Joséphine wiens jeugdnaam Yeyette was binnen de familiekring, klaar gestoomd voor het instituut huwelijk. Een 'formaliteit' die in die periode niet leek op was het hedentendage is. Uitsluitend het verwekken van nazaten stond op het programma. Al het andere deed er niet toe. Daarom wat het ook heel gewoon dat manlief er een concubine op nahield. Via haar Tante Edmée Tascher de la Pagerie, die getrouwd was met Renaudin, arrangeerde men een huwelijk met stiefzoon Alexandre de Beauharnais. Het huwelijk was bepaald niet gelukkig. Alexandre, een Generaal in het Franse leger vond Joséphine maar onderontwikkeld en ergerde zich daar dood aan. Marie-Rose, zoals Joséphine vanaf haar trouwen werd genoemd, had nimmer die opleiding gekregen die haar man Alexandre wel werd toegekend. Daardoor was het verschil in inzicht bepaald niet onaanzienlijk. Marie-Rose voelde zich op haar beurt grondig verwaarloosd door de Generaal en zocht haar heil bij kennissen en vrienden die haar wel waardeerden. Toch werden uit dit huwelijk twee kinderen geboren. Dochter Hortense en zoon Eugène. Deze kinderen groeiden, dankzij de inspanningen van moeder Joséphine, voorspoedig op.Het huwelijke tussen Josèphine en haar man werd slechter en slechter. Debet daaraan was ook de stokerij van de vriendin van Alexandre, Laure de Girardin. Zij zorgde voor het gerucht dat de Generaal twijfelde aan het feit of Hortense wel zijn dochter was en niet die van een ander. Marie-Rose nam dit hoog op en zij verliet het huis van de Beauharnais. De rechter kwam eraan te pas en haar eis voor scheiding tussen tafel en bed met alimentatie werd ingewilligd. Temeer daar Alexandre de vermeende ontrouw van zijn vrouw niet kon bewijzen.
Marie-Rose mocht voortaan haar eigen financiële zaken behartigen. Zoon Eugène bleef tot zijn vijfde levensjaar bij haar en dochter Hortense werd haar toegewezen. Het einde van Alexandre de Beauharnais was nu niet bepaald iets dat met trots in de annalen van de Franse geschiedenis kon worden bijgeschreven. Op 14 juli 1794 brak de overbekende Franse Revolvutie uit. U weet wel Liberté, Egalité en Fraternité (Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap) waren woorden die in die periode te pas en te onpas door de bevolking en haar leiders werden gebruikt om tegenstander op te ruimen. Niet alleen Koning Louis XVI werd hiervan het slachtoffer maar ook talloze Edelen. Ook onder de legertop vielen slachtoffers, waaronder Generaal Alexandre de Beauharnais. Hij werd ervan beschuldigd bij de slag van Mainz (1793) zijn troepen, het zogenaamde Franse Rijnleger, opzettelijk te laten capituleren. De Nationale Conventie besloot dat daarvoor zijn kop eraf moest en alzo geschiedde dat op 23 juli 1974.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten